Een aparte samenwerking is hier te horen, meermaals Grammy Award winnaar trompettist John Daversa en toppianist Tal Cohen vormen hier een duo . Sowieso een bijzondere combinatie in de jazz, niet geheel uniek, mij schieten voorbeelden als Enrico Pieranunzi (piano) en Chet Baker (trompet) , Fred Hersch (piano) en Enrico Rava (trompet) in gedachten en er zullen er wel meer zijn. Maar de jazzmuziek is in brede zin in mijn oren dan ook de meest vooruitstrevende muziek qua samenstelling en incorporatie van diverse muziekstromingen, het strekt zijn tentakels uit naar wereldmuziek, klassieke muziek , soul en de pop muziek en natuurlijk uitingen als hip hop en het gebruik van D- Jays. Dat was in het verleden niet anders, de meeste jazzklassiekers stammen uit musicals en populaire muziek uit de jaren twintig en dertig.

Kortom de samenstelling van een jazzgezelschap ligt ook niet vast, buiten de gekende pianotrio’s , saxofoon kwartetten, big bands enz., zijn er nog talloze variaties over, dus ook de duo vorm. “The Art of Duo” laat vele kanten zien van John Daversa en Tal Cohen als spelers, componisten, arrangeurs en muzikale partners. Het publiek heeft herhaaldelijk geuit dat de stemming tussen deze twee muzikanten altijd een hoogtepunt was om te aanschouwen en mee te maken. Zoals John verklaart : “There are only very few situations in life where you meet someone who really sees you, the way you are, and the way you want to be.”

Het album gaat van start met het vrolijk voort huppelende “Artful Sparring” dat misschien verwijst naar de hoes met een afbeelding van twee ouderwetse pugilisten in gevechtshouding. John is hier te horen op een EVI (Electric Valve Instrument), een instrument waar ik het niet zo mee heb vanwege de gekunstelde klank. In de klassieker “But Beautiful” van Jimmy van Heusen gebruikt hij gelukkig de trompet, een mooie versie met fraai trompetspel met demper en heerlijk subtiel pianospel. Ook het alom bekende “On a clear day” van Burton Lane krijgt in de uitvoering van John en Tal een nieuw leven.

In “Little Black Spider” met muziek en tekst van Daversa, stapt hij in de voetsporen van Chet Baker door ook vocaal aanwezig te zijn, geen Chet natuurlijk maar niet onverdienstelijk, een beetje in de sfeer van Mose Allison. In “The fool and the Emperor” van John gaat het er flinktegen aan, hier is ook goed te horen hoe goed de beiden op elkaar zijn ingespeeld, Tal en John swingen hier de pannen van het dak, super ! Zo staat dit album vol met kleine juweeltjes waarbij in “Junk Wagon” de EVI wel prima klinkt omdat John hem gebruikt als een soort van trombone zodat er samen met de piano een sterk ritmisch karakter wordt meegegeven aan dit nummer. Een aanrader dit album.

Jan van Leersum.